Türk güreş tarihi üç kısımda ele almada yarar vardır: I. Devir: 18. yüzyılın başına kadar gelen ve daha çok eski tarih kitaplarında kısaca bahsi geçen devre, II. 18. yüzyılın başından Koca Yusuf’a kadar (1830-1890) geçen ve daha çok söylentiler halinde bilinen devre. III. Devir; Koca Yusuf’tan bu yana belgelere dayanılarak bilinen devredir.
Türk güreşi genel olarak iki türlüdür. Birine “Karakucak” denir. Anadolu’da bu tür karşılaşmalar “Harman Güreşi” şeklinde de bilinmektedir. İsviçre’nin dağ köylerinde, Kuzey Amerika’nın bazı bölgelerinde “Karakucak” tabir ettiğimiz türde güreşler yapılmaktadır. İsviçre’nin dağ köylerine bu güreşi Attila ve Cengiz’in ordusundan ayrılan askerlerin taşıdığı sanılmaktadır. Bunlara ek olarak Fransa’da Brötonlar da serbest güreşleri bilmekte ve yapmaktadırlar. Avar Türklerinin yüksek dağlarda kalan kolları Avrupa’ya bu tür güreşi yaymıştır. Karakucak, başka bir deyişle “Serbest Güreş” Mançu’dan, Yakut Türklerinden, Moğolistan’dan, Doğu ve Batı Türkistan’dan, Kırım ve Kazak Türklerine varıncaya kadar bilinen bir spordur.
Güreşte amaç rakibin iki omzunu birden mindere yapıştırarak tuş etmektir. 10 puan öne geçme durumu da maçın kazanılması için yeterli olmaktadır. Puanları minder hakemi teklif eder ama minder kenarındaki jürinin onay vermemesi durumunda bu öneri değer bulmaz. Müsabakalar 3 dakikalık 2 devre halinde oynanır. Devre arasın 30 saniyedir. Eğer normal süre içinde eşitlik bozulmazsa üç dakikalık bir round daha oynanır. Gene eşitlik bozulmazsa hakem kararı geçerli olur. Güreş müsabakaları en az 4 cm kalınlığında ve 9 mt çapındaki minderlerde oynanır.